Formula:la-coniugatio-2

E Victionario

Verbum finitum

­
Vox activa
Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. -eō -eam   -ēbam -ērem -ēbō  
II. sing. -ēs -eās -ē! -ēbās -ērēs -ēbis -ētō!
III. sing. -et -eat   -ēbat -ēret -ēbit -ētō!
I. plur. -ēmus -eāmus   -ēbāmus -ērēmus -ēbimus  
II. plur. -ētis -eātis -ēte! -ēbātis -ērētis -ēbitis -ētōte!
III. plur. -ent -eant   -ēbant -ērent -ēbunt -entō!
Vox passiva
Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. -eor -ear   -ēbar -ērer -ēbor  
II. sing. -ēris -eāris -ēre! -ēbāris -ērēris -ēberis -ētor!
III. sing. -ētur -eātur   -ēbātur -ērētur -ēbitur -ētor!
I. plur. -ēmur -eāmur   -ēbāmur -ērēmur -ēbimur  
II. plur. -ēminī -eāminī -ēminī! -ēbāminī -ērēminī -ēbiminī
III. plur. -entur -eantur   -ēbantur -ērentur -ēbuntur -entor!

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
-ēre -isse -ēns   —­
Vox
passiva
-ērī    

Gerundium Gerundivum Supinum
-endī -endus, -a, -um

Usus[+/-]

{{la-coniugatio-2|1|2|3|4|act=|impas=|impas2=}}
1 = thema praesentis
2 = thema perfecti
3 = thema supini
4 = thema non supini
act = vox activa solum
impas = vox passiva impersonalis III.sg plus
impas2 = vox passiva impersonalis III.sg et III.pl plus

Exempla[+/-]

moneō[+/-]

{{la-coniugatio-2|mon|monu|monit}}

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
mon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. moneō moneam   monēbam monērem monēbō  
II. sing. monēs moneās monē! monēbās monērēs monēbis monētō!
III. sing. monet moneat   monēbat monēret monēbit monētō!
I. plur. monēmus moneāmus   monēbāmus monērēmus monēbimus  
II. plur. monētis moneātis monēte! monēbātis monērētis monēbitis monētōte!
III. plur. monent moneant   monēbant monērent monēbunt monentō!
Thema Vox passiva
mon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. moneor monear   monēbar monērer monēbor  
II. sing. monēris moneāris monēre! monēbāris monērēris monēberis monētor!
III. sing. monētur moneātur   monēbātur monērētur monēbitur monētor!
I. plur. monēmur moneāmur   monēbāmur monērēmur monēbimur  
II. plur. monēminī moneāminī monēminī! monēbāminī monērēminī monēbiminī
III. plur. monentur moneantur   monēbantur monērentur monēbuntur monentor!
Thema Vox activa
monu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. monuī monuerim monueram monuissem monuerō
II. sing. monuistī monueris monuerās monuissēs monueris
III. sing. monuit monuerit monuerat monuisset monuerit
I. plur. monuimus monuerimus monuerāmus monuissēmus monuerimus
II. plur. monuistis monueritis monuerātis monuissētis monueritis
III. plur. monuērunt monuerint monuerant monuissent monuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
monēre monuisse monitūrum,
-am, -um esse
monēns   monitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
monērī monitum,
-am, -um esse
monitum īrī   monitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
monendī monendus, -a, -um monitum monitū

pendeō[+/-]

{{la-coniugatio-2|pend|pepend|act=}}

Verbum finitum

Thema Vox activa
pend- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. pendeō pendeam   pendēbam pendērem pendēbō  
II. sing. pendēs pendeās pendē! pendēbās pendērēs pendēbis pendētō!
III. sing. pendet pendeat   pendēbat pendēret pendēbit pendētō!
I. plur. pendēmus pendeāmus   pendēbāmus pendērēmus pendēbimus  
II. plur. pendētis pendeātis pendēte! pendēbātis pendērētis pendēbitis pendētōte!
III. plur. pendent pendeant   pendēbant pendērent pendēbunt pendentō!
Thema Vox activa
pepend- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. pependī pependerim pependeram pependissem pependerō
II. sing. pependistī pependeris pependerās pependissēs pependeris
III. sing. pependit pependerit pependerat pependisset pependerit
I. plur. pependimus pependerimus pependerāmus pependissēmus pependerimus
II. plur. pependistis pependeritis pependerātis pependissētis pependeritis
III. plur. pependērunt pependerint pependerant pependissent pependerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
pendēre pependisse pendēns  

Gerundium Gerundivum Supinum
pendendī pendendus, -a, -um

noceō[+/-]

{{la-coniugatio-2|noc|nocu|nocit|act=|impas=}}

Verbum finitum

Thema Vox activa
noc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. noceō noceam   nocēbam nocērem nocēbō  
II. sing. nocēs noceās nocē! nocēbās nocērēs nocēbis nocētō!
III. sing. nocet noceat   nocēbat nocēret nocēbit nocētō!
I. plur. nocēmus noceāmus   nocēbāmus nocērēmus nocēbimus  
II. plur. nocētis noceātis nocēte! nocēbātis nocērētis nocēbitis nocētōte!
III. plur. nocent noceant   nocēbant nocērent nocēbunt nocentō!­
Thema Vox passiva
noc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. nocētur noceātur   nocēbātur nocērētur nocēbitur
Thema Vox activa
nocu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. nocuī nocuerim nocueram nocuissem nocuerō
II. sing. nocuistī nocueris nocuerās nocuissēs nocueris
III. sing. nocuit nocuerit nocuerat nocuisset nocuerit
I. plur. nocuimus nocuerimus nocuerāmus nocuissēmus nocuerimus
II. plur. nocuistis nocueritis nocuerātis nocuissētis nocueritis
III. plur. nocuērunt nocuerint nocuerant nocuissent nocuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
nocēre nocuisse nocitūrum,
-am, -um esse
nocēns   nocitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
nocērī nocitum,
-am, -um esse
nocitum īrī   nocitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
nocendī nocendus, -a, -um nocitum nocitū

placeō[+/-]

{{la-coniugatio-2|plac|placu|placit|act=|impas2=}}

Verbum finitum

Thema Vox activa
plac- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. placeō placeam   placēbam placērem placēbō  
II. sing. placēs placeās placē! placēbās placērēs placēbis placētō!
III. sing. placet placeat   placēbat placēret placēbit placētō!
I. plur. placēmus placeāmus   placēbāmus placērēmus placēbimus  
II. plur. placētis placeātis placēte! placēbātis placērētis placēbitis placētōte!
III. plur. placent placeant   placēbant placērent placēbunt placentō!­
Thema Vox passiva
plac- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. placētur placeātur   placēbātur placērētur placēbitur —­
III. plur. placentur placeantur   placēbantur placērentur placēbuntur
Thema Vox activa
placu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. placuī placuerim placueram placuissem placuerō
II. sing. placuistī placueris placuerās placuissēs placueris
III. sing. placuit placuerit placuerat placuisset placuerit
I. plur. placuimus placuerimus placuerāmus placuissēmus placuerimus
II. plur. placuistis placueritis placuerātis placuissētis placueritis
III. plur. placuērunt placuerint placuerant placuissent placuerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
placēre placuisse placitūrum,
-am, -um esse
placēns   placitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
placērī placitum,
-am, -um esse
placitum īrī   placitus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
placendī placendus, -a, -um placitum placitū