placeto

E Victionario

Discretiva

placeto dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
placētō secunda singularis futurum activa imperativus placeō (placēre)
placētō tertia singularis futurum activa imperativus placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /plaˈkeːtoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cē·tō — morphologica: plac-eto

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Ubi vivarium dedicabitis, memento quam diligentissime, si feras percuties, et equom admittere. Galbam certe ad Centum Cellas produces. An potes octavum Idus Lorii? Vale, domine, patri placeto, matri dic salutem, me desiderato. —Epistularum ad M. Caesarem et invicem M. Frontonis. (ca. 95-165). Liber I. ad M. Caesarem 3, 21.