place

Discretiva

place dictio est in variis linguis:

• Anglice: place
• Francogallice: place

Dictiones similes

• Francogallice: placé, Placé

Formae affines

Latine

placē

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
placē	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	placeō (placēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈplakeː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pla·cē — morphologica: plac-e

Dacoromane

place

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
place	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	plăcea

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈplat͡ʃe/

Syllabificatio phonetica: pla·ce — morphologica: plac-e

Francogallice

place

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
place	prima singularis	praesens	activa	indicativus	placer
place	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	placer
place	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	placer
place	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	placer
place	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	placer

Appellatio pronuntiatusque

place

API: [plas]

Syllabificatio phonetica: place — morphologica: plac-e

Hispanice

place

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
place	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	placer
place	tertia singularis	praesens	affirmativa	imperativus	placer

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈplaθe/

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: pla·ce — morphologica: plac-e

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• si vox est, canta: si mollia brachia, salta:

et quacumque potes dote placere, place.

ebrietas ut vera nocet, sic ficta iuvabit:

fac titubet blaeso subdola lingua sono,

ut, quicquid facias dicasve protervius aequo,

credatur nimium causa fuisse merum. —Ars amatoria Ovidii Nasonis

saec. I.

• Fit et ille gestus, qui, inclinato in humerum dextrum capite, brachio ab aure protenso, manum infesto pollice extendit; qui quidem maxime place iis, qui se dicere sublata manu iactant. —Institutio oratoria Quintiliani