Discretiva
|
placueris dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| placueris
|
secunda singularis
|
perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
placeō (placēre)
|
| placueris
|
secunda singularis
|
futurum exactum
|
activa
|
indicativus
|
placeō (placēre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pla·cu·e·ris — morphologica: placu-eris
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Franciscus Petrarca
1304-1374
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XIV. (1354-1367 p.C.n.)
- Gaudium: Certe nunc saltem insolita forma est.
- Ratio: In hac ut in aliis multis optanda mediocritas. Sin hac tali forma nec tibi placueris nec nisi qua decet aliis placere curaveris ususque fueris caste, sobrie, modeste, non exigua tue laudis accessio est futura. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [1][2]
Fontes
