placebimus

E Victionario

Discretiva

placebimus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
placēbimus prima pluralis futurum activa indicativus placeō (placēre)

Appellatio[+/-]

API: /plaˈkeːbimus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cē·bi·mus — morphologica: plac-ebimus

Loci[+/-]

P. Ovidius Naso -42…+18
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quid peperisse duos et dis placuisse duobus
et forti genitore et progenitore Tonanti
esse satam prodest? an obest quoque gloria multis?
obfuit huic certe! quae se praeferre Dianae
sustinuit faciemque deae culpavit, at illi
ira ferox mota est “factis” que “placebimus” inquit.
nec mora, curvavit cornu nervoque sagittam
inpulit et meritam traiecit harundine linguam. —Metamorphoses Ovidii Nasonis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Ovidius Naso - Metamorphoseon libri XV. (Bibliotheca Augustana): Liber undecimus, Daedalion et Chione, versus 323 — placebimus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: placebimus.