placebitis

E Victionario

Discretiva

placebitis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
placēbitis secunda pluralis futurum activa indicativus placeō (placēre)

Appellatio[+/-]

API: /plaˈkeːbitis/(classice)
Syllabificatio phonetica: pla·cē·bi·tis — morphologica: plac-ebitis

Loci[+/-]

Q. Septimius Florens Tertullianus
ca. 150-230
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

  • Quasi gentilibus dicam, gentili et communi omnium praecepto alloquens vos, solis maritis vestris placere debetis. In tantum autem placebitis eis, in quantum alteris placere non curaveritis. —De cultu feminarum Tertulliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Septimius Florens Tertullianus - De cultu feminarum. (The Latin Library): Liber secundus. Capitulum 4 — placebitis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: placebitis.