Jump to content

moneo

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
moneōAPI: /ˈmo.ne.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ne·ō — morphologica: mon-eo

Verbum transitivum

[+/-]

mŏn|ĕō, -ēre, -ŭī, -ĭtum [1][2][3][4][5]

  1. In alicuius animum ponere.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]

­

Thema Vox activa
mon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. moneō moneam   monēbam monērem monēbō  
II. sing. monēs moneās monē! monēbās monērēs monēbis monētō!
III. sing. monet moneat   monēbat monēret monēbit monētō!
I. plur. monēmus moneāmus   monēbāmus monērēmus monēbimus  
II. plur. monētis moneātis monēte! monēbātis monērētis monēbitis monētōte!
III. plur. monent moneant   monēbant monērent monēbunt monentō!
Thema Vox passiva
mon- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. moneor monear   monēbar monērer monēbor  
II. sing. monēris moneāris monēre! monēbāris monērēris monēberis monētor!
III. sing. monētur moneātur   monēbātur monērētur monēbitur monētor!
I. plur. monēmur moneāmur   monēbāmur monērēmur monēbimur  
II. plur. monēminī moneāminī monēminī! monēbāminī monērēminī monēbiminī —
III. plur. monentur moneantur   monēbantur monērentur monēbuntur monentor!
Thema Vox activa
monu- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. monuī monuerim monueram monuissem monuerō
II. sing. monuistī monueris monuerās monuissēs monueris
III. sing. monuit monuerit monuerat monuisset monuerit
I. plur. monuimus monuerimus monuerāmus monuissēmus monuerimus
II. plur. monuistis monueritis monuerātis monuissētis monueritis
III. plur. monuērunt monuerint monuerant monuissent monuerint

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa		 monēre monuisse monitūrum,
-am, -um esse		 monēns   monitūrus,
-a, -um­
Vox
passiva		 monērī monitum,
-am, -um esse		 monitum īrī   monitus,
-a, -um		  
Gerundium Gerundivum Supinum
monendī monendus, -a, -um monitum monitū

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

[+/-]

Translationes

[+/-]
In alicuius animum poneredilatare ▼
In alicuius animum ponerecollabi ▲

Loci

[+/-]
M. Porcius Cato
-234…-149		 M. Tullius Cicero
-106…-43		 Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130		 Aelius Donatus
ca. 310-380		 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

antiq.

  • Ubi ex multo cibo alvus non it, pro portione brassica si uteris, id ut te moneo, nihil istorum usu veniet morbis. Verum morbum articularium nulla res tam purgat, quam brassica cruda, si edes concisam et rutam et coriandrum concisam siccam et sirpicium inrasum et brassicam ex aceto oxymeli et sale sparsam. —De agri cultura M. Porci Catonis [6]

class.  (54 a.C.n. / 700 a.u.)

  • Pluribus te hortari non debeo; tantum moneo, neque amicitiae confirmandae clarissimi ac liberalissimi viri neque uberioris provinciae neque aetatis magis idoneum tempus, si hoc amiseris, te esse ullum umquam reperturum. —Epistolae ad Familiares Ciceronis [7][8]

Latinitas postclassica

[+/-]

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • Oderunt natos de paelice; nemo repugnet,
nemo vetet, iam iam privignum occidere fas est.
vos ego, pupilli, moneo, quibus amplior est res,
custodite animas et nulli credite mensae:
livida materno fervent adipata veneno. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [9][8]

saec. IV.  (fl. 350 p.C.n.)

  • secunda est quae indicativo modo tempore praesenti numero singulari secunda persona verbo activo et neutrali e productam habet ante novissimam litteram, passivo communi et deponenti ante novissimam syllabam, ut moneo mones, moneor moneris; et futurum tempus eiusdem modi in bo et in bor syllabam mittit, ut moneo monebo, moneor monebor. —Ars maior Donati [10][8]

Latinitas humanistica

[+/-]

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Gaudium: Delector filio infante iucundissimo.
Ratio: Non prohibeo delectari, ne natura obstem, sed in omnibus modum quero, sine quo nichil bene agitur. Volo te parcius gaudere ut, si dolendum fuerit, possis et parcius dolere; et moneo cogitare facile fieri posse ut arundineo baculo insistas vel in caducum te parietem inclinaveris — quod sepe dixisse fertur Hadrianus princeps, cum Elium Verum, puerum pulchrum sed fragilem adoptasset — et secum canere possis Maroneum illud: Ostendent terris hunc tantum fata neque ultra esse sinent. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [11][8]

Fontes

  1. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Forcellini
  2. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Freund
  3. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Georges
  4. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Langenscheidt
  5. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Olivetti
  6. ↑ Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 157. Versus 7 — moneo
  7. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
  8. 1 2 3 4 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
  9. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Iuvenalis
  10. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Donatus
  11. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Petrarca
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=moneo&oldid=218642"