moneremur

E Victionario

Discretiva

moneremur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
monērēmur prima pluralis imperfectum passiva coniunctivus moneō (monēre)

Appellatio[+/-]

API: /moneːˈreːmur/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·nē·rē·mur — morphologica: mon-eremur

Loci[+/-]

Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1343 p.C.n.)

  • Neque enim facile videbam unde melius exempla conquirerem quibus moneremur non confestim excandescere et ad omne verbum acrius in iram rabiemque prorumpere, presertim memorantes illum et ab hostibus et a suis gravissima tolerasse, cui quidem in utrosque prompta facultas ultionis, si libuisset, affuit. —Rerum memorandarum libri Petrarcae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber II. 68: [25] — moneremur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: moneremur.