Jump to content

monita

E Victionario

Discretiva

monita dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

monita

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
monita casus nominativus singularis · genus femininum participii monitus
monita casus vocativus singularis · genus femininum participii monitus
monita casus nominativus pluralis · genus neutrum participii monitus
monita casus accusativus pluralis · genus neutrum participii monitus
monita casus vocativus pluralis · genus neutrum participii monitus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈmonita/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ni·ta — morphologica: monit-a

monitā

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
monitā casus ablativus singularis · genus femininum participii monitus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈmonitaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ni·tā — morphologica: monit-a