monuerint

E Victionario

Discretiva

monuerint dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
monuerint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus moneō (monēre)
monuerint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus moneō (monēre)

Appellatio[+/-]

API: /moˈnu.erint/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·nu·e·rint — morphologica: monu-erint

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • Narro enim tibi ex collegio Ordinum Generalium nonnullos esse, qui me monuerint, Patres in eo esse, ut sibi addicant aliquem Romani sermonis non ignarum, cujus opera in literis Latinis ad Principes exteros exarandis utantur imposterum. —Sylloge epistolarum a viris illustribus scriptarum Iusti Lipsii (1547-1606). Tomus 3, Johannis Frederici Gonovii et Nicolai Heinsii epistolae. Mutuae. (→ ad Universitatem Turicensem): Epistola CCCXV. Nic. Heinsius J. Fr. Gronovio. Daventriam.