Discretiva
|
monuissent dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
monuissent
|
tertia pluralis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
moneō (monēre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: mo·nu·is·sent — morphologica: monu-issent
|
M. Tullius Cicero -106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (70 a.C.n. / 684 a.u.)
- Hoc si ego non vidissem, si me non omnes noti ignotique monuissent id agi, id cogitari, in eo elaborari ut res in illud tempus reiceretur, credo, si meis horis in accusando uti voluissem, vererer ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent, ne, quem nemo prima actione defendere ausus esset, eum ego bis accusare non possem. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis [1][2]
Fontes