monuit

E Victionario

Discretiva

monuit dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
monuit tertia singularis perfectum activa indicativus moneō (monēre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈmo.nu.it/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·nu·it — morphologica: monu-it

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
Apuleius
ca. 125-170
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I IIIIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (51 a.C.n. / 703 a.u.)

  • A. d. XI. Kalendas Iunias Brundisium cum venissem, Q. Fabius Virgilianus, legatus tuus, mihi praesto fuit eaque me ex tuis mandatis monuit, quae non mihi, ad quem pertinebant, sed universo senatui venerant in mentem, praesidio firmiore opus esse ad istam provinciam; censebant enim omnes fere, ut in Italia supplementum meis et Bibuli legionibus scriberetur: —Epistolae ad Familiares Ciceronis [1]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • templorum quoque maiestas praesentior, et vox
nocte fere media mediamque audita per urbem
litore ab Oceani Gallis venientibus et dis
officium vatis peragentibus. his monuit nos,
hanc rebus Latiis curam praestare solebat
fictilis et nullo violatus Iuppiter auro. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [2][3]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Sic ille novae nuptae precibus veniam tribuit et insuper quibuscumque vellet eas auri vel monilium donare concessit, sed identidem monuit ac saepe terruit ne quando sororum pernicioso consilio suasa de forma mariti quaerat neve se sacrilega curiositate de tanto fortunarum suggestu pessum deiciat nec suum postea contingat amplexum. —Metamorphoseon libri XI Apulei [4][3]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Suppetit etiam Coelianum illud ex libro historiarum secundo: ‘Si vis mihi equitatum dare et ipse cum cetero exercitu me sequi, diequinti Romae in Capitolium curabo tibi cena sit cocta.’ Et historiam autem et verbum hoc sumpsit Coelius ex origine IV M. Catonis, in qua ita scriptum est: ‘Igitur dictatorem Carthaginiensium magister equitum monuit: “Mitte mecum Romam equitatum; diequinti in Capitolio tibi cena cocta erit”.’ —Noctes Atticae A. Gellii [5][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Familiares. (The Latin Library): Liber tertius. Ep. 3 [1] — monuit
  2. 2.0 2.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XI, versus 114 — monuit
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 Vicicitatio: monuit.
  4. 4.0 4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum VI. Versus 6 — monuit
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber decimus. Capitulum XXIV, [7] — monuit