obscurus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /obˈskuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rus — morphologica: obscur-us

Nomen adiectivum[+/-]

obscūr|us, -a, -um

  1. Luce carens, sine luce.
  2. Abditus

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. obscūrus obscūra obscūrum nom. obscūrī obscūrae obscūra
gen. obscūrī obscūrae obscūrī gen. obscūrōrum obscūrārum obscūrōrum
dat. obscūrō obscūrae obscūrō dat. obscūrīs obscūrīs obscūrīs
acc. obscūrum obscūram obscūrum acc. obscūrōs obscūrās obscūra
abl. obscūrō obscūrā obscūrō abl. obscūrīs obscūrīs obscūrīs
voc. obscūre obscūra obscūrum voc. obscūrī obscūrae obscūra

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. tenebricosus, caliginosus, caecus, opācus
  2. occultus

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Luce carensdilatare ▼
Luce carenscollabi ▲

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Publius Vergilius Maro
-70…-19
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 Apuleius ca. 125-180 Caelius Aurelianus
fl.400
Isidorus Hispalensis
560-636
Franciscus Petrarca
1304-1374
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (46 a.C.n.)

  • rerum natura nullam nobis dedit cognitionem finium, ut ulla in re statuere possimus quatenus, nec hoc in acervo tritici solum, unde nomen est, sed nulla omnino in re minutatim interrogati, dives pauper clarus obscurus sit, multa pauca magna parva longa brevia lata angusta, quanto aut addito aut dempto certum respondeamus non habemus. —Lucullus Ciceronis [1][2]

class. (ca. 29-19 a.Ch.n.)

  • iamque dies infanda aderat; mihi sacra parari
et salsae fruges et circum tempora vittae.
eripui, fateor, leto me et vincula rupi,
limosoque lacu per noctem obscurus in ulva
delitui dum vela darent, si forte dedissent. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [3][2]

class.

  • Sed habent differentias aetatis: alius senior est, alius iuvenior; habent corporis: alius formosus, alius deformis est; habent fortunae: ille dives, hic pauper est, ille gratiosus, potens, urbibus notus et populis, hic ignotus plerisque et obscurus. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 158)

  • Id adeo factum, quod et tu rusticando obscurus es et ego discendo occupatus. Ita et tibi umbra ignobilitatis a probatore obstitit, et ego numquam studui male facta cuiusquam cognoscere, sed semper potius duxi mea peccata tegere quam aliena indagare. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [5][2]

saec. V.

  • Ascendente passione atque erumpente distentio dura et durities partium fiet cum dolore vehementi colli atque musculorum, qui buccas colligant, rubor vultus et colligatio supradictorum musculorum, dentium quoque concubitus, hoc est incumbens confixio, sudor plurimus, articulorum frigidus torpor, pulsus obscurus, extensio colli, spiratio difficilis, contractio crurum atque manuum, et infusi et destillati liquoris in os recursio per nares fiet; quibusdam etiam mentis alienatio cum celerrima spiratione sequetur, gutturis et pectoris stridor. —Celerum passionum libri III Caelii Aureliani [6][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Inter allegoriam autem et aenigma hoc interest, quod allegoriae vis gemini est et sub res alias aliud figuraliter indicat; aenigma vero sensus tantum obscurus est, et per quasdam imagines adumbratus. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [7][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Fundamentum vere virtutis humilitas, nec tanta claritas ulla est quam elatio non obscuret: scit ille qui clarissimus creatus seque ipsum efferens non obscurus tantum, sed princeps fieri meruit tenebrarum. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [8][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Unde ad lucem referunt omnia bona, ad tenebras omnia mala et privationes. Inde felicitas ipsa dicitur serenitas, dies, lux, homo felix dicitur clarus, illustris, homo infelix obscurus. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni [9][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Lucullus. (Bibliotheca Augustana): 29 [92] — obscurus
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 2.8 Vicicitatio: obscurus.
  3. 3.0 3.1 Publius Vergilius Maro - Aeneidos libri XII. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Versus 135  — obscurus
  4. 4.0 4.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 7. 66, versus 34 — obscurus
  5. 5.0 5.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 1. Sectio 16. Versus 10 — obscurus
  6. 6.0 6.1 Caelius Aurelianus, Celerum passionum libri III (Corpus medicorum latinorum, VI.1, ed. Gerhard Bendz, Berolini in aedibus Academiae Scientiarum, MXM). Liber tertius, De conductione, quam Graeci spasmon vocant, p. [68] — obscurus
  7. 7.0 7.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber I. Caput XXXVII. [26] — obscurus
  8. 8.0 8.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 10: [De virtute] — obscurus
  9. 9.0 9.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De principiis rerum elementis et causis (Universitas Turicensis): Cap. : De luce et igne.  — obscurus