obscurissimum

Discretiva

obscurissimum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
obscūrissimum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)
obscūrissimum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi obscūrissimus (obscūrus superlativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːˈris.si.mum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·ris·si·mum — morphologica: obscur-issim-um

Loci

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Omnis res quod non habuit decus virtute addita sumit. Cubiculum lucidum dicimus, hoc idem  obscurissimum  est nocte; dies illi lucem infundit, nox eripit: sic istis quae a nobis indifferentia ac media dicuntur, divitiis, viribus, formae, honoribus, regno, et contra morti, exilio, malae valetudini, doloribus quaeque alia aut minus aut magis pertimuimus, aut malitia aut virtus dat boni vel mali nomen. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

• Si nemo dissolvebat, corona quaestionis eius deo, cuius id festum erat, dicabatur. Quaerebantur autem res huiuscemodi: aut sententia poetae veteris lepide obscura, non anxie, aut historiae antiquioris requisitio aut decreti cuiuspiam ex philosophia perperam invulgati purgatio aut captionis sophisticae solutio aut inopinati rariorisque verbi indagatio aut tempus item in verbo perspicuo  obscurissimum . —Noctes Atticae A. Gellii