Jump to content

obscuriorem

E Victionario

Discretiva

obscuriorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
obscūriōrem casus accusativus singularis · genus masculinum adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)
obscūriōrem casus accusativus singularis · genus femininum adiectivi obscūrior (obscūrus comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ob.skuːriˈoːrem/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·ri·ō·rem — morphologica: obscur-ior-em

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

  • Facimus tamen hoc libenter: nam nec cuiquam sunt iniucunda quae cantant ipsi, et laboris in hoc quam in agendo minus est. Et sunt quidam qui secundum alia vitae vitia etiam hac ubique audiendi quod aures mulceat voluptate ducantur. Quid ergo? non et Cicero dicit esse aliquem in oratione «cantum  obscuriorem » et hoc quodam naturali initio venit? Ostendam non multo post ubi et quatenus recipiendus sit hic flexus et cantus quidem, sed, quod plerique intellegere nolunt, obscurior. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber undecimus, III. [60] — obscuriorem
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: obscuriorem.