iacio

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈjakioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ia·ci·ō — morphologica: iac-io

Formae aliae[+/-]

Notatio[+/-]

A lingua prisca Indeuropaea *iH₁-k-, a *ieH₁- “iacere.”

Verbum transitivum[+/-]

iac|iō, -ere, iēcī, iactum

  1. Mittere vel agere per vim; conicere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
iac- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. iaciō iaciam   iaciēbam iacerem iaciam  
II. sing. iacis iaciās iace! iaciēbās iacerēs iaciēs iacitō!
III. sing. iacit iaciat   iaciēbat iaceret iaciet iacitō!
I. plur. iacimus iaciāmus   iaciēbāmus iacerēmus iaciēmus  
II. plur. iacitis iaciātis iacite! iaciēbātis iacerētis iaciētis iacitōte!
III. plur. iaciunt iaciant   iaciēbant iacerent iacient iaciuntō!
Thema Vox passiva
iac- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. iacior iaciar   iaciēbar iacerer iaciar  
II. sing. iaceris iaciāris iacere! iaciēbāris iacerēris iaciēris iacitor!
III. sing. iacitur iaciātur   iaciēbātur iacerētur iaciētur iacitor!
I. plur. iacimur iaciāmur   iaciēbāmur iacerēmur iaciēmur  
II. plur. iaciminī iaciāminī iaciminī! iaciēbāminī iacerēminī iaciēminī
III. plur. iaciuntur iaciantur   iaciēbantur iacerentur iacientur iaciuntor!
Thema Vox activa
iēc- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. iēcī iēcerim iēceram iēcissem iēcerō
II. sing. iēcistī iēceris iēcerās iēcissēs iēceris
III. sing. iēcit iēcerit iēcerat iēcisset iēcerit
I. plur. iēcimus iēcerimus iēcerāmus iēcissēmus iēcerimus
II. plur. iēcistis iēceritis iēcerātis iēcissētis iēceritis
III. plur. iēcērunt iēcerint iēcerant iēcissent iēcerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
iacere iēcisse iactūrum,
-am, -um esse
iaciēns   iactūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
iacī iactum,
-am, -um esse
iactum īrī   iactus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
iaciendī iaciendus, -a, -um iactum iactū

Dictiones collatae[+/-]

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Mittere vel agere per vimdilatare ▼
Mittere vel agere per vimcollabi ▲

Loci[+/-]

Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Nam verbum ipsum, cui supradictae particulae praepositae sunt, non est ‘icio’, sed ‘iacio’, et praeteritum non ‘icit’ facit, sed ‘iecit’. Id ubi compositum est, ‘a’ littera in ‘i’ mutatur, sicuti fit in verbis ‘insilio’ et ‘incipio’, atque ita vim consonantis capit, et idcirco ea syllaba productius latiusque paulo pronuntiata priorem syllabam brevem esse non patitur, sed reddit eam positu longam, proptereaque et numerus in versu et ratio in pronuntiatu manet. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quartus. Capitulum XVII, [8] — iacio
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: iacio.