Jump to content

iecerant

E Victionario

Discretiva

iecerant dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
iēcerant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈjeːke.rant/(classice)
Syllabificatio phonetica: iē·ce·rant — morphologica: iec-erant

Loci

[+/-]
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Et forte belua invisitatae magnitudinis super ipsos fluctus dorso eminens ad molem, quam Macedones iecerant, ingens corpus adplicuit diverberatisque fluctibus adlevans semet utrimque conspecta est: deinde a capite molis rursus alto se immersit ac modo super undas eminens magna sui parte modo superfusis fluctibus condita haud procul munimentis urbis emersit. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum IV, [3] — iecerant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: iecerant.