iacit

Discretiva

iacit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iacit	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.kit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·cit — morphologica: iac-it

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55	M. Tullius Cicero -106…-43	C. Sallustius Crispus -86…-34	P. Ovidius Naso -42…+18	Lucius Annaeus Seneca -3…+65	M. Fabius Quintilianus ca. 35-100	Isidorus Hispalensis 560-636	Ulco Cats Bussemaker 1810–1865
class.	class.	class.	class.	class.	I	VII	XIX

Latinitas Romana

class.

• Frigidus est etiam fons, supra quem sita saepe

stuppa iacit flammam concepto protinus igni,

taedaque consimili ratione accensa per undas

conlucet, quo cumque natans impellitur auris.

ni mirum quia sunt in aqua permulta vaporis

semina de terraque necessest funditus ipsa

ignis corpora per totum consurgere fontem

et simul exspirare foras exireque in auras,

non ita multa tamen, calidus queat ut fieri fons; —De rerum natura Lucretii

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

• ex quo, quod facile intellegi possit, in multa commemoratione earum rerum quas gessimus desiderioque versamur. sed βοῶπιδος nostrae consanguineus non mediocris terrores iacit atque denuntiat et Sampsiceramo negat, ceteris prae se fert et ostentat. quam ob rem si me amas tantum quantum profecto amas, si dormis expergiscere, si stas ingredere, si ingrederis curre, si curris advola. —Epistolae ad Atticum Ciceronis

class.  (40 a.C.n. / 714 a.u.)

• Ibi cum multa de administrando imperio dissererent, Iugurtha inter alias res iacit oportere quinquenni consulta et decreta omnia rescindi, nam per ea tempora confectum annis Micipsam parum animo valuisse. Tum idem Hiempsal placere sibi respondit, nam ipsum illum tribus proximis annis adoptatione in regnum pervenisse. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• obstipuit forma Iove natus et aethere pendens

non secus exarsit, quam cum Balearica plumbum

funda iacit: volat illud et incandescit eundo

et, quos non habuit, sub nubibus invenit ignes. —Metamorphoses Ovidii Nasonis

class.

• In ipsa securitate animus ad difficilia se praeparet et contra iniurias fortunae inter beneficia firmetur. Miles in media pace decurrit, sine ullo hoste vallum iacit, et supervacuo labore lassatur ut sufficere necessario possit; quem in ipsa re trepidare nolueris, ante rem exerceas. Hoc secuti sunt qui omnibus mensibus paupertatem imitati prope ad inopiam accesserunt, ne umquam expavescerent quod saepe didicissent. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Quaeret hoc etiam, quo modo duabus demum vocalibus in se ipsas coeundi natura sit, cum consonantium nulla nisi alteram frangat: atqui littera I sibi insidit («conicit» enim est ab illo «iacit») et V, quo modo nunc scribitur «vulgus» et «servus». Sciat etiam Ciceroni placuisse «aiio» «Maiiam»que geminata I scribere: quod si est, etiam iungetur ut consonans. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Funda dicta eo quod ex ea fundantur lapides, id est emittantur. Balista genus tormenti, ab emittendo iacula dicta; βαλεῖν enim Graece mittere dicitur. Torquetur enim verbere nervorum, et magni vi iacit aut hastas aut saxa. Inde et fundibalus, quasi fundens et emittens. Contra balistam testudo valet: series enim fit armorum umbonibus inter se conligatis. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

Latinitas nova

saec. XIX.

• Sed patet hoc esse impossibile: dicere enim oportet dividendo usque ad individua: veluti si quid docet geometriam, hoc ipsum doceri geometriam; vel si iacit, eodem iactus modo iaci: aut non ita, sed aliud ex alio genere: veluti id quod fert, augeri; quod autem illud auget, variari ab alio; et quod hoc variat, alio quodam motu cieri. —Aristotelis Physica Bussemakeri