Jump to content

iaciunt

E Victionario

Discretiva

iaciunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
iaciunt tertia pluralis praesens activa indicativus iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈja.ki.unt/(classice)
Syllabificatio phonetica: ia·ci·unt — morphologica: iac-iunt

Loci

[+/-]
Gaius Valerius Catullus
-87…-54
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Vitruvius
ca. -80…-15
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • mora tarda mente cedat; simul ite, sequimini
Phrygiam ad domum Cybebes, Phrygia ad nemora deae,
ubi cymbalum sonat vox, ubi tympana reboant,
tibicen ubi canit Phryx curvo grave calamo,
ubi capita Maenades vi iaciunt ederigerae,
ubi sacra sancta acutis ululatibus agitant,
ubi suevit illa divae volitare vaga cohors:
quo nos decet citatis celerare tripudiis. —Carmina Catulli [1][2]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Fontanalia a Fonte, quod is dies feriae eius; ab eo tum et in fontes coronas iaciunt et puteos coronant. Armilustrium ab eo quod in Armilustrio armati sacra faciunt, nisi locus potius dictus ab his; sed quod de his prius, id ab ludendo aut lustro, id est quod circumibant ludentes ancilibus armati. Saturnalia dicta ab Saturno, quod eo die feriae eius, ut post diem tertium Opalia Opis. —De lingua Latina Varronis [3][2]

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

  • Cybus autem est corpus ex lateribus aequali latitudine planitiarum perquadratum. Is cum est iactus, quam in partem incubuit, dum est intactus, inmotam habet stabilitatem, uti sunt etiam tesserae, quas in alveo ludentes iaciunt. Hanc autem similitudinem ex eo sumpsisse videntur, quod is numerus versuum, uti cybus, in quemcumque sensum insederit, inmotam efficiat ibi memoriae stabilitatem. Graeci quoque poetae comici interponentes e choro canticum diviserunt spatia fabularum. Ita partes cybica ratione facientes intercapedinibus levant actorum pronuntiationes. —De architectura Vitruvii [4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Harum volatus in reputationem ceterarum quoque volucrum inpellit. omnibus animalibus reliquis certus et unius modi et in suo cuique genere incessus est; aves solae vario meatu feruntur et in terra et in aëre. ambulant aliquae, ut cornices; saliunt aliae, ut passeres, merulae; currunt, ut perdices, rusticulae; ante se pedes iaciunt, ut ciconiae, grues. expandunt alas pendentesque raro intervallo quatiunt, aliae crebrius, sed et primas dumtaxat pinnas, aliae tota latera plaudunt; —Naturalis historia Plinii [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Valerius Catullus, Carmina. 63. de Atti, versus 23 — iaciunt (Bibliotheca Augustana)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: iaciunt.
  3. 3.0 3.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber sextus, III. p. 22 — iaciunt
  4. 4.0 4.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber quintus, Prooemium. [4] — iaciunt
  5. 5.0 5.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 54, [111] — iaciunt