iacturus

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /jakˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: iac·tū·rus — morphologica: iact-ur-us

Notatio[+/-]

Latine: iaciō

Participium[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
iactūrus
futurum activa participium­ nominativo iaciō (iacere)

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. iactūrus iactūra iactūrum nom. iactūrī iactūrae iactūra
gen. iactūrī iactūrae iactūrī gen. iactūrōrum iactūrārum iactūrōrum
dat. iactūrō iactūrae iactūrō dat. iactūrīs iactūrīs iactūrīs
acc. iactūrum iactūram iactūrum acc. iactūrōs iactūrās iactūra
abl. iactūrō iactūrā iactūrō abl. iactūrīs iactūrīs iactūrīs
voc. iactūre iactūra iactūrum voc. iactūrī iactūrae iactūra

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVII.

  • adversus Othonem Germani nominis Imp. belli aleam cum suis iacturus, ut Gallorum animos sacro quodam ad viram mortemque societatis vinculo obligaret, accitos inter belli proceres medius, omnibus ex patera aurea tinctum vino panem obtulit, simulque, bibite ex hoc omnes, exclamavit commune hoc, aut victoriae, aut gloriosae mortis poculum futurum est. —Speculum imaginum veritatis occultae Iacobi Masenii (1606-1681). (→ ad Universitatem Turicensem): Liber VI. CAPUT LVI. An, et quomodo ab historiis peti Emblemata possint.