ieceras

E Victionario

Discretiva

ieceras dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
iēcerās secunda singularis plusquam perfectum activa indicativus iaciō (iacere)

Appellatio[+/-]

API: /ˈjeːke.raːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: iē·ce·rās — morphologica: iec-eras

Loci[+/-]

Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Tunc ego in verba fidentior: «Heus tu» inquam «qui sermonem ieceras priorem, ne pigeat te vel taedeat reliqua pertexere», et ad alium: «Tu vero crassis auribus et obstinato corde respuis quae forsitan vere perhibeantur.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Capitulum III. Versus 2 — ieceras
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: ieceras.