iaciebant

Discretiva

iaciebant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iaciēbant	tertia pluralis	imperfectum	activa	indicativus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ja.kiˈeːbant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ia·ci·ē·bant — morphologica: iac-iebant

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Totas autem arbores cum ingentibus ramis in altum iaciebant, deinde saxis onerabant rursusque cumulo eorum alias arbores iniciebant, tum humus aggerebatur; super quae alia strue saxorum arborumque cumulata velut quodam nexu continens opus iunxerant. Nec Tyrii, quicquid ad impediendam molem excogitari poterat, segniter exequebantur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi