Jump to content

puto

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈpu.toː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tō — morphologica: put-o

Verbum transitivum

[+/-]

put|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. Purum facere
  2. (Hortorum cultura) falsa, superflua, infructifera in arboribus, fructibus et quacumque alia re, a veris et fertilibus purgare et resecare.[1]
  3. (Fig.) attente considerare
  4. (Fig.) aestimare, existimare

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
put- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. putō putem   putābam putārem putābō  
II. sing. putās putēs putā! putābās putārēs putābis putātō!
III. sing. putat putet   putābat putāret putābit putātō!
I. plur. putāmus putēmus   putābāmus putārēmus putābimus  
II. plur. putātis putētis putāte! putābātis putārētis putābitis putātōte!
III. plur. putant putent   putābant putārent putābunt putantō!
Thema Vox passiva
put- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. putor puter   putābar putārer putābor  
II. sing. putāris putēris putāre! putābāris putārēris putāberis putātor!
III. sing. putātur putētur   putābātur putārētur putābitur putātor!
I. plur. putāmur putēmur   putābāmur putārēmur putābimur  
II. plur. putāminī putēminī putāminī! putābāminī putārēminī putābiminī
III. plur. putantur putentur   putābantur putārentur putābuntur putantor!
Thema Vox activa
putāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. putāvī putāverim putāveram putāvissem putāverō
II. sing. putāvistī putāveris putāverās putāvissēs putāveris
III. sing. putāvit putāverit putāverat putāvisset putāverit
I. plur. putāvimus putāverimus putāverāmus putāvissēmus putāverimus
II. plur. putāvistis putāveritis putāverātis putāvissētis putāveritis
III. plur. putāvērunt putāverint putāverant putāvissent putāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
putāre putāvisse putātūrum,
-am, -um esse
putāns   putātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
putārī putātum,
-am, -um esse
putātum īrī   putātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
putandī putandus, -a, -um putātum putātū

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. mundō, mundāre
  2. pūrgō, pūrgāre
  3. cōgitō, cōgitāre
  4. reor, rērī

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

Translationes

[+/-]
Purum faceredilatare ▼
Purum facerecollabi ▲
Superflua in arboribus a fertilibus purgaredilatare ▼
Superflua in arboribus a fertilibus purgarecollabi ▲
Aestimare, existimaredilatare ▼
Aestimare, existimarecollabi ▲

Loci

[+/-]
Marcus Terentius Varro
-116…-27
M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Cornelius Celsus ca.
-25…+50
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Quod ad singulorum dierum vocabula pertinet dixi. Mensium nomina fere sunt aperta, si a Martio, ut antiqui constituerunt, numeres: nam primus a Marte. Secundus, ut Fulvius scribit et Iunius, a Venere, quod ea sit Aphrodite; cuius nomen ego antiquis litteris quod nusquam inveni, magis puto dictum, quod ver omnia aperit, Aprilem. Tertius a maioribus Maius, quartus a iunioribus dictus Iunius. —De lingua Latina Varronis [6][7]

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

  • Ego si Scipionis desiderio me moveri negem, quam id recte faciam, viderint sapientes; sed certe mentiar. Moveor enim tali amico orbatus qualis, ut arbitror, nemo umquam erit, ut confirmare possum, nemo certe fuit; sed non egeo medicina, me ipse consolor et maxime illo solacio quod eo errore careo quo amicorum decessu plerique angi solent. Nihil mali accidisse Scipioni puto, mihi accidit, si quid accidit; suis autem incommodis graviter angi non amicum sed se ipsum amantis est. —Laelius de amicitia Ciceronis [8]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Perfricandae quoque eae partes manibus unctis ex vetere oleo sunt eique adiciendum aliquid ex calefacientibus. Contentique medici quidam una frictione etiam ex quolibet oleo sunt. In harum febrium remissionibus nonnulli tres aut quattuor cyathos sorbitionis etiamnum manente febre dant, deinde ea bene finita reficiunt stomachum cibo frigido et levi. Tum hoc ego puto temptandum, quom parum cibus semel et post febrem datus prodest. —De Medicina Celsi [9][7]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 980 — “PŬTO, as, āvi, ātum, are, a. 1.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 954 — “pŭto, āvi, ātum, 1. v. a.”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — puto, āvī, ātum, āre (putus) (tom. 2, p. 2100)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)putare
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)puto
  6. 6.0 6.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber sextus, IV. p. 33 — puto
  7. 7.0 7.1 7.2 Vicicitatio: puto.
  8. Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): III. [10] — puto
  9. 9.0 9.1 Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XI. Remedia contra frigus, quod febrem praecedit. [2] — puto