putentur

Discretiva

putentur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
putentur	tertia pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	putō (putāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /puˈtentur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·ten·tur — morphologica: put-entur

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Vineas arboresque mature face incipias putare. Vites propages in sulcos; susum vorsum, quod eius facere poteris, vitis facito uti ducas. Arbores hoc modo putentur, rami uti divaricentur, quos relinques, et uti recte caedantur et ne nimium crebri relinquantur. —De agri cultura M. Porci Catonis

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Sine praeiudicio enim sententiae, quoniam nunc de numeris agimus, si versus ita esset: Troiae qui primus ab oris arma virumque cano, vel de illo genere: Qui procul malo pius beatus ille; uterque horum nec minus senarius esset, nec minus brevium longarumque syllabarum temperatione moderatus, nec magis converti poterat; et in utroque membra ita ordinata sunt, ut et in quinto et in septimo semipede pars orationis terminetur: cur ergo meliores istis putentur, si potius ita sint, Arma virumque cano, Troiae qui primus ab oris. —De musica Augustini