hortus

Latine

Appellatio

hortus

API: /ˈhortus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hor·tus — morphologica: hort-us

Notatio

← Graeca Antiqua: χόρτος (saeptum)

Nomen substantivum

hort|us, -ī masc.

1. Locus maceria aut saepe clausus, in quo olera cibi causa coluntur.
2. (Saepe plur.) locus in quo arbores, poma, flores et viriditas voluptatis causa coluntur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	hortus	hortī	I
gen.	hortī	hortōrum	II
dat.	hortō	hortīs	III
acc.	hortum	hortōs	IV
abl.	hortō	hortīs	VI
voc.	horte	hortī	V

Dictiones collatae

Collocationes

• horti cultūra, horticultūra
• horti Caesaris

Dictiones derivatae

• hortēnsia, hortēnsiōrum
• hortēnsis
• hortēnsius
• hortīliō, hortīliōnis
• hortuālis
• hortulānus
• hortulō, hortulōnis
• hortulus

Translationes

Locus maceria aut saepe clausus, in quo olera cibi causa coluntur

• Anglice: garden (en)
• Batave: tuin (nl)
• Bulgarice: градина (bg) f (gradina)
• Dacoromane: grădină (ro) f
• Esperantice: ĝardeno
• Francogallice: jardin (fr) m

• Germanice: Garten (de) m
• Islandice: garður (is) m
• Lusitane: jardim (pt) m
• Neograece: περιβόλι (el) m (perivóli), κήπος (el) m (kípos)
• Norvegice: hage (no) m
• Ruthenice: сад (ru) m (sad)

Locus in quo arbores et flores voluptatis causa coluntur

• Anglice: park (en)

• Germanice: Gartenanlage (de) f, Park (de) m