facere

E Victionario

Discretiva

facere dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
facere
praesens activa infinitivus faciō

Appellatio[+/-]

API: /ˈfakere/(classice)
Syllabificatio phonetica: fa·ce·re — morphologica: fac-ere

Dacoromane[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
facere
praesens activa infinitivus face substantiv.

Appellatio[+/-]

API: /ˈfa.t͡ʃe.re/
Syllabificatio phonetica: fa·ce·re — morphologica: fac-ere

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus
23-79
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Gentium in toto orbe praestantissima una omnium virtute haud dubie Romana extitit. felicitas cui praecipua fuerit homini, non est humani iudicii, cum prosperitatem ipsam alius alio modo et suopte ingenio quisque determinet. si verum facere iudicium volumus ac repudiata omni fortunae ambitione decernere, nemo mortalium est felix. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

  • Sed ego gnarus latrones illac ad reliquas commeasse praedas renitebar firmiter atque sic in animo meo tacitus expostulabam: «Quid facis, infelix puella? Quid agis? Cur festinas ad Orcum? Quid meis pedibus facere contendis? Non enim te tantum verum etiam me perditum ibis.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 41, [130] — facere
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: facere.
  3. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum XXIX. Versus 7 — facere