Jump to content

facio

E Victionario

Latine

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
faciōAPI: /ˈfa.ki.oː/(classice)
Syllabificatio phonetica: fa·ci·ō morphologica: fac-io

Notatio

[+/-]
← lingua prisca Indeuropaea *dhH₁-k-, a *dheH₁- “ponere.”

Verbum temporale

[+/-]

făc|ĭō, -ere, fēcī, factum (pass: fīō, fĭĕrī, factus sum)

  1. (Trans.) efficere.
  2. (Intrans.) agere.

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

[+/-]

­

Thema Vox activa
fac- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. faciō faciam   faciēbam facerem faciam  
II. sing. facis faciās fac! faciēbās facerēs faciēs facitō!
III. sing. facit faciat   faciēbat faceret faciet facitō!
I. plur. facimus faciāmus   faciēbāmus facerēmus faciēmus  
II. plur. facitis faciātis facite! faciēbātis facerētis faciētis facitōte!
III. plur. faciunt faciant   faciēbant facerent facient faciuntō!
Thema Vox passiva
fī- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. fīō fīam   fīēbam fierem fīam  
II. sing. fīs fīās fī! fīēbās fierēs fīēs
III. sing. fīt fīat   fīēbat fieret fīet
I. plur. fīmus fīāmus   fīēbāmus fierēmus fīēmus  
II. plur. fītis fīātis fīte! fīēbātis fierētis fīētis fītōte!
III. plur. fīunt fīant   fīēbant fierent fīent
Thema Vox activa
fēc- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. fēcī fēcerim fēceram fēcissem fēcerō
II. sing. fēcistī fēceris fēcerās fēcissēs fēceris
III. sing. fēcit fēcerit fēcerat fēcisset fēcerit
I. plur. fēcimus fēcerimus fēcerāmus fēcissēmus fēcerimus
II. plur. fēcistis fēceritis fēcerātis fēcissētis fēceritis
III. plur. fēcērunt fēcerint fēcerant fēcissent fēcerint

Verbum infinitum

[+/-]
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
facere fēcisse factūrum,
-am, -um esse
faciēns   factūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
fierī factum,
-am, -um esse
factum īrī   factus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
faciendī faciendus, -a, -um factum factū

Dictiones derivatae

[+/-]

Composita

[+/-]
…faciodilatare ▼
…faciocollabi ▲

Translationes

[+/-]
Ageredilatare ▼
Agerecollabi ▲

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Ego autem quem timeam lectorem, cum ad te ne Graecis quidem cedentem in philosophia audeam scribere? quamquam a te ipso id quidem  facio  provocatus gratissimo mihi libro, quem ad me de virtute misisti. Sed ex eo credo quibusdam usu venire; ut abhorreant a Latinis, quod inciderint in inculta quaedam et horrida, de malis Graecis Latine scripta deterius. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Confestim denique familiares ac vernulae quique mihi proximo nexu sanguinis cohaerebant, luctu deposito, quem de meae mortis falso nuntio susceperant, repentino laetati gaudio varie quisque munerabundi ad meum festinant ilico diurnum reducemque ab inferis conspectum. Quorum desperata ipse etiam facie recreatus oblationes honestas aequi bonique  facio , quippe cum mihi familiares, quo ad cultum sumptumque largiter succederet, deferre prospicue curassent. —Metamorphoseon libri XI Apulei [3]

Fontes

  1. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Cicero
  2. Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
  3. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber XI. Capitulum XVIII. Versus 3 — facio