tun

E Victionario

Germanice[+/-]

Appellatio[+/-]

tunAPI: [tuːn]

Verbum temporale[+/-]

tu|n, -e, tat, getan

  1. (Transitivum) faciō (ich tue)
  2. (Intransituvum) faciō, agiō (ich tue, ich bin tätig)

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
tu- Tempus praesens imperfectum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct.
I. sing. ich tue
tu
tue   tat täte
II. sing. du tust tuest tue!
tu!
tatest
tatst
tätest
III. sing. er, sie
es
tut tue   tat täte
I. plur. wir tun tuen   taten täten
II. plur. ihr tut tuet tut! tatet tätet
III. plur. sie tun tuen   taten täten

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium gerundivum
Tempus praesens perfectum praesens perfectum praesens
Vox activa tun getan haben tuend getan zu tuender, -e, -es

Usus[+/-]

Verbum transitivum:
  • Ich habe nichts getan, was ich bereuen müsste. — Nihil feci, quod me paeniteat.
Verbum intransitivum:
  • Der Wein tut mir nicht gut. — Vinum mihi non facit.

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

Hyponyma

Dictiones derivatae[+/-]