Discretiva
|
interficere dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| interficere
|
secunda singularis
|
praesens
|
passiva
|
imperativus
|
interficiō (interficere)
|
| interficere
|
—
|
praesens
|
activa
|
infinitivus
|
interficiō
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: in·ter·fi·ce·re — morphologica: inter-fic-ere
Loci
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Is igitur non modo a te periculo liberatus, sed etiam honore amplissimo ornatus, arguitur domi te suae interficere voluisse: quod tu, nisi eum furiosissimum iudicas, suspicari profecto non potes. —Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio Ciceronis [1][2]
Fontes
