interficio

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /in.terˈfi.ki.oː/(classice)
API: /in.terˈfi.t͡ʃi.oː/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: con·ti·ne·ō — morphologica: con-tine-o

Notatio[+/-]

← Latineinter et faciō

Verbum transitivum[+/-]

interfĭc|ĭō, -ĕre, interfēcī, interfectum

  1. Occidere, obtruncare.
  2. Exstinguere, perdere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
interfic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. interficiō interficiam   interficiēbam interficerem interficiam  
II. sing. interficis interficiās interfice! interficiēbās interficerēs interficiēs interficitō!
III. sing. interficit interficiat   interficiēbat interficeret interficiet interficitō!
I. plur. interficimus interficiāmus   interficiēbāmus interficerēmus interficiēmus  
II. plur. interficitis interficiātis interficite! interficiēbātis interficerētis interficiētis interficitōte!
III. plur. interficiunt interficiant   interficiēbant interficerent interficient interficiuntō!
Thema Vox passiva
interfic- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. interficior interficiar   interficiēbar interficerer interficiar  
II. sing. interficeris interficiāris interficere! interficiēbāris interficerēris interficiēris interficitor!
III. sing. interficitur interficiātur   interficiēbātur interficerētur interficiētur interficitor!
I. plur. interficimur interficiāmur   interficiēbāmur interficerēmur interficiēmur  
II. plur. interficiminī interficiāminī interficiminī! interficiēbāminī interficerēminī interficiēminī
III. plur. interficiuntur interficiantur   interficiēbantur interficerentur interficientur interficiuntor!
Thema Vox activa
interfēc- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. interfēcī interfēcerim interfēceram interfēcissem interfēcerō
II. sing. interfēcistī interfēceris interfēcerās interfēcissēs interfēceris
III. sing. interfēcit interfēcerit interfēcerat interfēcisset interfēcerit
I. plur. interfēcimus interfēcerimus interfēcerāmus interfēcissēmus interfēcerimus
II. plur. interfēcistis interfēceritis interfēcerātis interfēcissētis interfēceritis
III. plur. interfēcērunt interfēcerint interfēcerant interfēcissent interfēcerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
interficere interfēcisse interfectūrum,
-am, -um esse
interficiēns   interfectūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
interficī interfectum,
-am, -um esse
interfectum īrī   interfectus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
interficiendī interficiendus, -a, -um interfectum interfectū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Occideredilatare ▼
Occiderecollabi ▲
Exstinguere, perderedilatare ▼
Exstinguere, perderecollabi ▲