interficio

Latine

Appellatio

API: /interˈfikioː/

(classice)

API: /interˈfiʧio/

(ecclesiastice)

Notatio

← inter + facio

Verbum transitivum

interfĭc|ĭō, -ĕre, interfēcī, interfectum

1. Occīdere, obtruncāre.
2. Exstinguere, perdere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
interfēc-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	interfēcī	interfēcerim	interfēceram	interfēcissem	interfēcerō
II. sing.	interfēcistī	interfēceris	interfēcerās	interfēcissēs	interfēceris
III. sing.	interfēcit	interfēcerit	interfēcerat	interfēcisset	interfēcerit
I. plur.	interfēcimus	interfēcerimus	interfēcerāmus	interfēcissēmus	interfēcerimus
II. plur.	interfēcistis	interfēceritis	interfēcerātis	interfēcissētis	interfēceritis
III. plur.	interfēcērunt	interfēcerint	interfēcerant	interfēcissent	interfēcerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	interficere	interfēcisse	interfectūrum, -am, -um esse	interficiēns		interfectūrus, -a, -um­
Vox passiva	interficī	interfectum, -am, -um esse	interfectum īrī		interfectus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
interficiendī		interficiendus, -a, -um			interfectum	interfectū

Dictiones collatae

• interfīo, interfierī

Dictiones derivatae

• interfectiō
• interfector
• interfectrix

Translationes

Occidere

• Anglice: kill (en), murder (en)

• Germanice: töten (de), ermorden (de)

Exstinguere, perdere

• Anglice: destroy (en), ruin (en)

• Germanice: zerstören (de), zugrunde richten (de)