conficio

E Victionario

Latine[+/-]

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio[+/-]

con + facio

Verbum transitivum[+/-]

confĭc|ĭō, -ĕre, confēcī, confectum

  1. Facere aliquid ad finem.

Coniugatio[+/-]

Radix praesens confĭc-
Praesens indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. confĭciō confĭcimus I. confĭcior confĭcimur
II. confĭcis confĭcitis II. confĭceris confĭciminī
III. confĭcit confĭciunt III. confĭcitur confĭciuntur
Imperativus
act. confĭce confĭcite pass. confĭcere confĭciminī
Imperativus futurus
II. confĭcitō confĭcitōte II. confĭcitor
III. confĭcitō confĭciuntō III. confĭcitor confĭciuntor
Praesens subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. confĭciam confĭciāmus I. confĭciar confĭciāmur
II. confĭciās confĭciātis II. confĭciāris confĭciāminī
III. confĭciat confĭciant III. confĭciātur confĭciantur
Imperfectum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. confĭciēbam confĭciēbāmus I. confĭciēbar confĭciēbāmur
II. confĭciēbās confĭciēbātis II. confĭciēbāris confĭciēbāminī
III. confĭciēbat confĭciēbant III. confĭciēbātur confĭciēbantur
Imperfectum subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. confĭcerem confĭcerēmus I. confĭcerer confĭcerēmur
II. confĭcerēs confĭcerētis II. confĭcerēris confĭcerēminī
III. confĭceret confĭcerent III. confĭcerētur confĭcerentur
Futurum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. confĭciam confĭciēmus I. confĭciar confĭciēmur
II. confĭciēs confĭciētis II. confĭciēris confĭciēminī
III. confĭciet confĭcient III. confĭciētur confĭcientur
Radix perfecta confēc-
Perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. confēcī confēcimus
II. confēcistī confēcistis
III. confēcit confēcērunt
Perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. confēcerim confēcerīmus
II. confēcerīs confēcerītis
III. confēcerit confēcerint
Plusquam perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. confēceram confēcerāmus
II. confēcerās confēcerātis
III. confēcerat confēcerant
Plusquam perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. confēcissem confēcissēmus
II. confēcissēs confēcissētis
III. confēcisset confēcissent
Futurum perfectum
act. sing. plur.
I. confēcerō confēcerimus
II. confēceris confēceritis
III. confēcerit confēcerint
Infinitivi
act. pass.
praes. confĭcere confĭcī
perf. confēcisse
Participia
praes. confĭciēns, -entis
perf. confectus, -a, -um
fut. confectūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. confĭciendum, -ī
adiect. confĭciendus, -a, -um
supina confectum, confectū