Jump to content

facit

E Victionario

Discretiva

facit dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
facit tertia singularis praesens activa indicativus faciō (facere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfa.kit/(classice)
Syllabificatio phonetica: fa·cit — morphologica: fac-it

Loci

[+/-]
M. Porcius Cato
-234…-149
M. Tullius Cicero
-106…-43
Apuleius
ca. 125-170
Albertus Magnus
1195-1280
Carolus Frank
1875-1950
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • De brassica quod concoquit. Brassica est quae omnibus holeribus antistat. Eam esto vel coctam vel crudam. Crudam si edes, in acetum intinguito. Mirifice concoquit, alvum bonam facit, lotiumque ad omnes res salubre est. Si voles in convivio multum bibere cenareque libenter, ante cenam esto crudam quantum voles ex aceto, et item, ubi cenaveris, comesto aliqua V folia; reddet te quasi nihil ederis, bibesque quantum voles. —De agri cultura M. Porci Catonis [1][2]

class.  (52-51 a.C.n.)

  • Quo effecto, tamquam id habuerit operis ac muneris, ut hanc nobis efficeret sedem ad disputandum, statim praecipitat in Lirem, et quasi in familiam patriciam venerit, amittit nomen obscurius, Liremque multo gelidiorem facit. Nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi, cum ad multa accesserim, ut vix pede temptare id possim, quod in Phaedro Platonis facit Socrates. —De legibus Ciceronis [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Bonos omnes oportet inter se amicos esse, etsi sunt minus noti, et potestate ipsa, qua mores eorum sectaeque conveniunt, amici sunt habendi; paria quippe a similibus non abhorrent. Unde inter solos bonos fidem amicitiae esse constat. Sapientia amatorem boni adulescentem facit, sed eum qui probitate ingenii sit ad artes bonas promptior. —De Platone et eius dogmate Apulei [4]

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

  • Ad aliud dicendum, ut dicit Philosophus in secundo de anima loquens contra Empedoclem, quod licet calor operetur in augmento et nutrimento, non tamen est causa, sed concausa; anima enim est prima causa, quae movet non mota. Eodem modo dicimus quod sanguis non facit sensum, sed propter calorem naturalem, qui est in ipso, est concausa sentiendi et non causa, quae est principium primum sensus. —De homine Alberti Magni [5][2]

Latinitas nova

saec. XX.  (1949)

  • Terminus a quo quoad materiam tractandam est universitas cognitionum scientificarum sive, uti aiunt moderni, »aspectus mundi scientificus«. Philosophi enim naturalis est explicare ulterius mundum realem nobis empirice notum; neque enim facit philosophus suum obiectum, sed supponit. Hic »aspectus« in libris scientificis describitur, qui consulendi sunt. —Philosophia naturalis Caroli Frank [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 156. Versus 1 — facit
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: facit.
  3. 3.0 3.1 Marcus Tullius Cicero - De legibus libri tres. (The Latin Library): Liber secundus. [6] — facit
  4. Apuleius - De Platone et eius dogmate. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Sectio 22 — facit
  5. 5.0 5.1 Albertus Magnus - De homine. ed. Henryk Anzulewicz [et al.], publ. Aschendorff, Monasterii Westfalorum 2008. (Universitas Turicensis): 1. 2. An sit anima. — facit
  6. 6.0 6.1 Carolus Frank (1875-1950) - Philosophia naturalis. Editio altera emendata, publ. Herder, Friburgi 1949. (Universitas Turicensis): Introductio. § 2. Quaenam sit methodus investigationis in philosophia naturali et quo ordine materia tractetur. 1 — facit