ago

Latine

Notatio

A lingua prisca Indoeuropaea *H₂eǵ- aut *aǵ-.

Verbum temporale

ăg|ō, -ĕre, ēgī, āctum

1. √ (Transitivum) agitāre, urgēre.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
ag-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	agō	agam		agēbam	agerem	agam
II. sing.	agis	agās	age!	agēbās	agerēs	agēs	agitō!
III. sing.	agit	agat		agēbat	ageret	aget	agitō!
I. plur.	agimus	agāmus		agēbāmus	agerēmus	agēmus
II. plur.	agitis	agātis	agite!	agēbātis	agerētis	agētis	agitōte!
III. plur.	agunt	agant		agēbant	agerent	agent	aguntō!­
Thema	Vox passiva
ag-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	agor	agar		agēbar	agerer	agar
II. sing.	ageris	agāris	agere!	agēbāris	agerēris	agēris	agitor!
III. sing.	agitur	agātur		agēbātur	agerētur	agētur	agitor!
I. plur.	agimur	agāmur		agēbāmur	agerēmur	agēmur
II. plur.	agiminī	agāminī	agiminī!	agēbāminī	agerēminī	agēminī	—
III. plur.	aguntur	agantur		agēbantur	agerentur	agentur	aguntor!

Thema	Vox activa
ēg-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ēgī	ēgerim	ēgeram	ēgissem	ēgerō
II. sing.	ēgistī	ēgeris	ēgerās	ēgissēs	ēgeris
III. sing.	ēgit	ēgerit	ēgerat	ēgisset	ēgerit
I. plur.	ēgimus	ēgerimus	ēgerāmus	ēgissēmus	ēgerimus
II. plur.	ēgistis	ēgeritis	ēgerātis	ēgissētis	ēgeritis
III. plur.	ēgērunt	ēgerint	ēgerant	ēgissent	ēgerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	agere	ēgisse	āctūrum, -am, -um esse	agēns		āctūrus, -a, -um­
Vox passiva	agī	āctum, -am, -um esse	āctum īrī		āctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
agendī		agendus, -a, -um			āctum	āctū

Dictiones derivatae

• agenda plur.
• agendum
• agēns
• ācta plur.
• āctiō
• āctitāre
• āctīve (adverbium)
• āctīvus
• āctor
• āctus

Discretiva

ago dictio est in variis linguis:

• Anglice: ago