gero

E Victionario

Latine[+/-]

gerō[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /ˈgeroː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·rō — morphologica: ger-o

Verbum transitivum[+/-]

gĕr|ō, -ĕre, gessī, gestum [1][2][3][4][5]

  1. √ Portare, ferre.
  2. Agere, facere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ger- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. gerō geram   gerēbam gererem geram  
II. sing. geris gerās gere! gerēbās gererēs gerēs geritō!
III. sing. gerit gerat   gerēbat gereret geret geritō!
I. plur. gerimus gerāmus   gerēbāmus gererēmus gerēmus  
II. plur. geritis gerātis gerite! gerēbātis gererētis gerētis geritōte!
III. plur. gerunt gerant   gerēbant gererent gerent geruntō!
Thema Vox passiva
ger- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. geror gerar   gerēbar gererer gerar  
II. sing. gereris gerāris gerere! gerēbāris gererēris gerēris geritor!
III. sing. geritur gerātur   gerēbātur gererētur gerētur geritor!
I. plur. gerimur gerāmur   gerēbāmur gererēmur gerēmur  
II. plur. geriminī gerāminī geriminī! gerēbāminī gererēminī gerēminī —
III. plur. geruntur gerantur   gerēbantur gererentur gerentur geruntor!
Thema Vox activa
gess- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. gessī gesserim gesseram gessissem gesserō
II. sing. gessistī gesseris gesserās gessissēs gesseris
III. sing. gessit gesserit gesserat gessisset gesserit
I. plur. gessimus gesserimus gesserāmus gessissēmus gesserimus
II. plur. gessistis gesseritis gesserātis gessissētis gesseritis
III. plur. gessērunt
gessēre 		gesserint gesserant gessissent gesserint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		gerere gessisse gestūrum,
-am, -um esse 		gerēns   gestūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		gerī gestum,
-am, -um esse 		gestum īrī   gestus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
gerendī gerendus, -a, -um gestum gestū

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Composita
Adiectiva suffixi -ger

Translationes[+/-]

Nomen substantivum[+/-]

ger|ō, -ōnis masc. [6][7]

  1. Qui gerit.

Notatio[+/-]

← Latine: gerō (gerere)

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. gerō gerōnēs I
gen. gerōnis gerōnum II
dat. gerōnī gerōnibus III
acc. gerōnem gerōnēs IV
abl. gerōne gerōnibus VI
voc. gerō gerōnēs V

Translationes[+/-]

Discretiva

gero dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Lusitane[+/-]

gero[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
gero prima singularis praesens activa indicativus gerar
Appellatio[+/-]
API: [ˈʒeru](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: ge·ro — morphologica: ger-o

Fontes

  1. ↑ Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 592 — “GĔRO, gĕris, gessi, gestum, gĕrere, a. 3.”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 27 — “1. gero, gessi, gestum, 3. v. a.”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. gero, gessī, gestum, ere (tom. 1, p. 2926)
  4. ↑ Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — gerere
  5. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — gero
  6. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 29 — “2. gĕro, onis, m. [1. gero]”
  7. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. gero, ōnis, m. (gero, ere) (tom. 1, p. 2928)
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=gero&oldid=200373"