Jump to content

gerunt

E Victionario

Discretiva

gerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
gerunt tertia pluralis praesens activa indicativus gerō (gerere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈgerunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·runt — morphologica: ger-unt

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Ex his autem eos, qui intra verba desipiunt, aut leviter etiam manu peccant, onerare asperioribus coercitionibus supervacuum est: eos, qui violentius se gerunt, vincire convenit, ne vel sibi vel alteri noceant. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • velocitas <ut> equo, sed sua cuique mensura sicuti vires. nec ultra adsuetum procedit spatium nec plus instituto onere recipit. odium adversus equos gerunt naturale. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber primus, XVIII. [[4] ] — gerunt
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: gerunt.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 26, [68] — gerunt