duco

Latine

Appellatio

API: /ˈduːkoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dū·cō — morphologica: duc-o

Verbum transitivum

dūc|ō, -ĕre, dūxī, ductum

1. √ Facere ut aliquis aut aliquid moveatur.
2. (De hominibus) ducem esse, praeesse.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
dūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dūcō	dūcam		dūcēbam	dūcerem	dūcam
II. sing.	dūcis	dūcās	dūc!	dūcēbās	dūcerēs	dūcēs	dūcitō!
III. sing.	dūcit	dūcat		dūcēbat	dūceret	dūcet	dūcitō!
I. plur.	dūcimus	dūcāmus		dūcēbāmus	dūcerēmus	dūcēmus
II. plur.	dūcitis	dūcātis	dūcite!	dūcēbātis	dūcerētis	dūcētis	dūcitōte!
III. plur.	dūcunt	dūcant		dūcēbant	dūcerent	dūcent	dūcuntō!
Thema	Vox passiva
dūc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	dūcor	dūcar		dūcēbar	dūcerer	dūcar
II. sing.	dūceris	dūcāris	dūcere!	dūcēbāris	dūcerēris	dūcēris	dūcitor!
III. sing.	dūcitur	dūcātur		dūcēbātur	dūcerētur	dūcētur	dūcitor!
I. plur.	dūcimur	dūcāmur		dūcēbāmur	dūcerēmur	dūcēmur
II. plur.	dūciminī	dūcāminī	dūciminī!	dūcēbāminī	dūcerēminī	dūcēminī	—
III. plur.	dūcuntur	dūcantur		dūcēbantur	dūcerentur	dūcentur	dūcuntor!

Thema	Vox activa
dūx-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	dūxī	dūxerim	dūxeram	dūxissem	dūxerō
II. sing.	dūxistī	dūxeris	dūxerās	dūxissēs	dūxeris
III. sing.	dūxit	dūxerit	dūxerat	dūxisset	dūxerit
I. plur.	dūximus	dūxerimus	dūxerāmus	dūxissēmus	dūxerimus
II. plur.	dūxistis	dūxeritis	dūxerātis	dūxissētis	dūxeritis
III. plur.	dūxērunt	dūxerint	dūxerant	dūxissent	dūxerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	dūcere	dūxisse	ductūrum, -am, -um esse	dūcēns		ductūrus, -a, -um­
Vox passiva	dūcī	ductum, -am, -um esse	ductum īrī		ductus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
dūcendī		dūcendus, -a, -um			ductum	ductū

Usus

1. carrōs dūcere

Dictiones collatae

Synonyma

1. trahō, trahere

   currum trahere

Antonyma · contraria

1. frēnō, frēnāre

   voluptātēs temperantiā frēnāre

2. sequor, sequī

Dictiones derivatae

Derivatae dictionis “dūcō”

• abdūcō, abdūcere
• addūcō, addūcere
• cirumdūcō, circumdūcere
• condūcō, condūcere
• dēdūcō, dēdūcere
• dīdūcō, dīdūcere
• ductilis
• ductim
• ductiō

• ductitō, ductitāre
• ductō, ductāre
• ductor, ductrīx
• ductus, ductūs
• dux
• ēdūcō, ēdūcere
• indūcō, indūcere
• intrōdūcō, intrōdūcere
• obdūcō, obdūcere

• perdūcō, perdūcere
• praedūcō, praedūcere
• prōdūcō, prōdūcere
• redūcō, redūcere
• sēdūcō, sēdūcere
• subdūcō, subdūcere
• subterdūcō, subterdūcere
• superdūcō, superdūcere
• trādūcō, trādūcere, trānsdūcō

Translationes

Facere ut aliquis aut aliquid moveatur

• Anglice: draw (en), pull (en)

• Germanice: ziehen (de), fortbewegen (de)

Ducem esse, praeesse

• Anglice: guide (en), lead (en)
• Dacoromane: conduce (ro)
• Germanice: führen (de), leiten (de)

• Graeca Antiqua: ἄγω ‎(ágō)
• Hispanice: guiar (es), liderar (es)