Discretiva
|
ducerem dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| dūcerem
|
prima singularis
|
imperfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
dūcō (dūcere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: dū·ce·rem — morphologica: duc-erem
Loci
|
|
C. Sallustius Crispus
–86…–34
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (40 a.C.n. / 714 a.u.)
- Patres conscripti, Micipsa pater meus moriens mihi praecepit, uti regni Numidiae tantummodo procurationem existimarem meam, ceterum ius et imperium eius penes vos esse; simul eniterer domi militiaeque quam maximo usui esse populo Romano; vos mihi cognatorum, vos affinium loco ducerem : si ea fecissem, in vestra amicitia exercitum divitias munimenta regni me habiturum. —Bellum Iugurthinum C. Sallusti Crispi [1][2]
Fontes
