agitare

Discretiva

agitare dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: agitare
• Italice: agitare

Formae affines

Latine

agitāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	agitō (agitāre)
agitāre	—	praesens	activa	infinitivus	agitō

Appellatio

API: /agiˈtaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·re — morphologica: agit-are

Dacoromane

agitare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitare	—	praesens	activa	infinitivus	agita substantiv.

Appellatio

API: /ad͡ʒiˈtare/

Syllabificatio phonetica: a·gi·ta·re — morphologica: agit-are

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus fl. 30

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Mihi enim semper una quaque de re testis non solum semel verum etiam breviter interrogandus est , saepe etiam non interrogandus, ne aut irato facultas ad dicendum data aut cupido auctoritas attributa esse videatur; vos et saepius eandem rem animis agitare et diutius uno quoque de teste cogitare potestis et, si quem nos interrogare noluimus, quae causa nobis tacendi fuerit existimare debetis. —Pro M. Fonteio oratio Ciceronis

class.

• Eius autem, quae victu morbos curat, longe clarissimi auctores etiam altius quaedam agitare conati, rerum quoque naturae sibi cognitionem vindicarunt, tamquam sine ea trunca et debilis medicina esset. —De Medicina Celsi

Latinitas postclassica

saec. II.

• perpetuo risu pulmonem agitare solebat

Democritus, quamquam non essent urbibus illis

praetextae, trabeae, fasces, lectica, tribunal.

quid si vidisset praetorem curribus altis

extantem et medii sublimem pulvere circi

in tunica Iovis et pictae Sarrana ferentem

ex umeris aulaea togae magnaeque coronae

tantum orbem, quanto cervix non sufficit ulla? —Saturae D. Iuni Iuvenalis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Inde autem, sentiens nolane plebis animos a Romanis aversos de occidendo senatu suo tradendaque Hanibali urbe consilium agitare, ne res haberet effectum, proximum Nole montem castris insedit, ut more suo tutis ex locis illos atque illum a tali proposito deterreret paratusque esset, quandocunque res posceret, vel Hanibali insultare ad capiendam Nolam properanti, vel infide plebi perniciem ac fidis urbis illius principibus ferre tempestivam opem. —De viris illustribus Petrarcae