Discretiva
|
putarer dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| putārer
|
prima singularis
|
imperfectum
|
passiva
|
coniunctivus
|
putō (putāre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pu·tā·rer — morphologica: put-arer
|
|
Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 20-13 a.C.n.)
- multa quidem dixi cur excusatus abirem,
- sed timui mea ne finxisse minora putarer,
- dissimulator opis propriae, mihi commodus uni. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]
Fontes
