putaverint

E Victionario

Discretiva

putaverint dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
putāverint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus putō (putāre)
putāverint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus putō (putāre)

Appellatio[+/-]

API: /puˈtaːwerint/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā·ve·rint — morphologica: putav-erint

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

Aulus Gellius
ca. 130-180
Isidorus Hispalensis
560-636
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Quae vero putaverint reprehendenda, his, si audebunt, succenseant, unde ea nos accepimus; sed enim, si quae aliter apud alium scripta legerint, ne iam statim temere obstrepant, sed et rationes rerum et auctoritates hominum pensitent, quos illi quosque nos secuti sumus. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Circus Soli principaliter consecratus est a paganis, cuius aedis medio spatio et effigies de fastigio aedis emicat, quod non putaverint sub tecto consecrandum quem in aperto habent. Est autem circus omne illud spatium quod circuire equi solent. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Praefatio, [18] — putaverint
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: putaverint.
  3. 3.0 3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. De circo. Caput XXVIII. [1] — putaverint