praecurro

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /prae̯ˈkur.roː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·rō — morphologica: prae-curr-o

Notatio[+/-]

← Latine: prae + currō

Verbum temporale[+/-]

praecurr|ō, -ĕre, praecucurrī sive praecurrī, praecursum

  1. √ Ante currere.

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
praecurr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. praecurrō praecurram   praecurrēbam praecurrerem praecurram  
II. sing. praecurris praecurrās praecurre! praecurrēbās praecurrerēs praecurrēs praecurritō!
III. sing. praecurrit praecurrat   praecurrēbat praecurreret praecurret praecurritō!
I. plur. praecurrimus praecurrāmus   praecurrēbāmus praecurrerēmus praecurrēmus  
II. plur. praecurritis praecurrātis praecurrite! praecurrēbātis praecurrerētis praecurrētis praecurritōte!
III. plur. praecurrunt praecurrant   praecurrēbant praecurrerent praecurrent praecurruntō!­
Thema Vox passiva
praecurr- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. praecurritur praecurrātur   praecurrēbātur praecurrerētur praecurrētur —
Thema Vox activa
praecucurr- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. praecucurrī praecucurrerim praecucurreram praecucurrissem praecucurrerō
II. sing. praecucurristī praecucurreris praecucurrerās praecucurrissēs praecucurreris
III. sing. praecucurrit praecucurrerit praecucurrerat praecucurrisset praecucurrerit
I. plur. praecucurrimus praecucurrerimus praecucurrerāmus praecucurrissēmus praecucurrerimus
II. plur. praecucurristis praecucurreritis praecucurrerātis praecucurrissētis praecucurreritis
III. plur. praecucurrērunt praecucurrerint praecucurrerant praecucurrissent praecucurrerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		praecurrere praecucurrisse praecursūrum,
-am, -um esse 		praecurrēns   praecursūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		praecurrī praecursum,
-am, -um esse 		praecursum īrī   praecursus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
praecurrendī praecurrendus, -a, -um praecursum praecursū

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • pro ante quoque accipitur, ut praedico, praecurro, praefero, praecipio, praematurus. Lucanus in VII: ad praematuras segetum ieiuna rapinas. —Ars Prisciani (ca. 500). Liber quartus decimus: de praepositione.

Dictiones collatae[+/-]

Composita

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Ante curreredilatare ▼
Ante currerecollabi ▲
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=praecurro&oldid=217104"