praecucurristi

E Victionario

Discretiva

praecucurristi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praecucurristī secunda singularis perfectum activa indicativus praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /prae̯.ku.kurˈristiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cu·cur·ris·tī — morphologica: prae-cucurr-isti

Usus[+/-]

Latinitas antiqua

antiq. (ca. 200 a.C.n.)

  • Sosia servus:
Me captas, quia tute ab navi clanculum huc alia via
praecucurristi, atque hinc pateram tute exemisti atque eam
huic dedisti, post hanc rursum obsignasti clanculum. —Amphitruo Plauti (ca. -254…-184). Actus II. Scaena II.