praecucurrerant

Discretiva

praecucurrerant dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praecucurrerant	tertia pluralis	plusquam perfectum	activa	indicativus	praecurrō (praecurrere)

API: /prae̯.kuˈkur.re.rant/

Syllabificatio phonetica: prae·cu·cur·re·rant — morphologica: prae-cucurr-erant

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Itaque plenus minarum iraeque profectus in castra, cum maximis itineribus isset, non tamen praevenire famam adventus sui potuit; praecucurrerant enim ab urbe qui nuntiarent dictatorem avidum poenae venire, alternis paene verbis T. Manli factum laudantem. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber VIII, caput 30, [13] — praecucurrerant
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: praecucurrerant.