Discretiva
|
praecurrerant dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| praecurrerant
|
tertia pluralis
|
plusquam perfectum
|
activa
|
indicativus
|
praecurrō (praecurrere)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: prae·cur·re·rant — morphologica: prae-curr-erant
Formae aliae[+/-]
Latinitas mediaevalis
saec. XIII. (1250–1276 p.C.n.)
- Pluribus ergo temporum curriculis evolutis, divina potentia, quae, suis incircumscripta finibus, omnem intellectum transcendit humanum, volens perituri mundi quae praecurrerant mala devincere, hac sedavit fratrum unitate discordiam, quod quemdam nomine tunc Theobaldum Leodiensem archidiaconum, qui ultra mare in Terrae-Sanctae favorem peregrinus accesserat, et cum domino Odoardo inibi morabatur, ad summi apostolatus apicem, ad sanctitatis fastigium, beatitudinis solium, dicti fratres per electionem concordem unanimiter evocarunt. —Saba Malaspina († 1297): Rerum Sicularum libri. Liber quintus.
