Titus Livius

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈti.tus ˈliːwi.us/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Ti·tus Lī·vi·us — morphologica: Tit-us Liv-ius

Nomen proprium

Titus Līvius masc.

1. Rerum gestarum scriptor Romanus, ca. 58 a. Chr. n. – 17 p. Chr. n.

Declinatio

m	sing.	plur.
nom.	Titus Līvius	—	I
gen.	Titī Līviī Titī Līvī	—	II
dat.	Titō Līviō	—	III
acc.	Titum Līvium	—	IV
abl.	Titō Līviō	—	VI
voc.	Tite Līvī	—	V

Opera

• Ab urbe condita

Vide etiam

• Paginae Latinae cum locis abs Tito Livio conscriptis.
• Titus Livius apud Vicifontem.

Translationes

Rerum gestarum scriptor Romanus	dilatare ▼

Rerum gestarum scriptor Romanus	collabi ▲

Anglice: Livy (en) Dacoromane: Titus Livius (ro) Francogallice: Tite-Live (fr) Germanice: Titus Livius (de) Hispanice: Tito Livio (es) Illyrice: Tit Livi (sq) Islandice: Títus Lívíus (is) Italice: Tito Livio (it) Lusitane: Tito Lívio (pt) Neograece: Τίτος Λίβιος (el) ‎(Títos Lívios) Polonice: Tytus Liwiusz (pl) Ruthenice: Тит Ливий (ru) ‎(Tit Livij) Sinice: 蒂托·李维 (zh) Ucrainice: Тіт Лівій (uk) ‎(Tit Livij)

Loci

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nam cum initio fremitus, deinde aperta vociferatio fuisset exposcentium stipendium debitum querentiumque annonam primo, postremo famem; et mercennarios milites, maxime Hispani generis, de transitione cepisse consilium fana esset; ipse etiam interdum Hannibal de fuga in Galliam dicitur  agitasse , ita ut relicto peditatu omni cum equitibus se proriperet. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Quem ut de Rhodani quoque transitu agitare animadvertit, incertus quonam ei loco occurreret, necdum satis refectis ab iactatione maritima militibus, trecentos interim delectos equites ducibus Massiliensibus et auxiliaribus Gallis ad  exploranda  omnia visendosque ex tuto hostes praemittit. —Ab urbe condita Titi Livii