praecucurreris

Discretiva

praecucurreris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praecucurreris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	praecurrō (praecurrere)
praecucurreris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯.kuˈkur.re.ris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cu·cur·re·ris — morphologica: prae-cucurr-eris

Usus

Latinitas nova

saec. XXI.

• Fili, ne in multis sint actus tui:

et si dives fueris, non eris immunis a delicto.

Si enim secutus fueris, non apprehendes:

et non effugies, si praecucurreris. —Biblia Sacra iuxta Vulgatam Clementinam. Vetus Testamentum. Ecclesiasticus Iesu, filii Sirach. Caput 11, [10].