Jump to content

praecurrimus

E Victionario

Discretiva

praecurrimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praecurrimus prima pluralis praesens activa indicativus praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /prae̯ˈkur.rimus/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·ri·mus — morphologica: prae-curr-imus

Usus

[+/-]
Latinitas postclassica

saec. V.  (ca. 420 p.C.n.)

  • Tunc enim poterit pestifer morbus ad integrum declinari, cum contra ipsius perniciosos aestus et impetus noxios, non sera observantia, cum iam dominantur, assumitur; sed cum praecedentes eius (ut ita dixerim) lineas agnoscentes, provida eum sagacique discretione praecurrimus. —De coenobiorum institutis Ioannis Cassiani (c.360–435). Liber duodecimus. De spiritu superbiae. Caput XXIX. Indicia, quibus superbia carnalis animae inesse cognoscitur.