Discretiva
|
praecurrimus dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| praecurrimus
|
prima pluralis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
praecurrō (praecurrere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: prae·cur·ri·mus — morphologica: prae-curr-imus
Latinitas postclassica
saec. V. (ca. 420 p.C.n.)
- Tunc enim poterit pestifer morbus ad integrum declinari, cum contra ipsius perniciosos aestus et impetus noxios, non sera observantia, cum iam dominantur, assumitur; sed cum praecedentes eius (ut ita dixerim) lineas agnoscentes, provida eum sagacique discretione praecurrimus. —De coenobiorum institutis Ioannis Cassiani (c.360–435). Liber duodecimus. De spiritu superbiae. Caput XXIX. Indicia, quibus superbia carnalis animae inesse cognoscitur.
