praecucurri

E Victionario

Discretiva

praecucurri dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praecucurrī
praesens passiva infinitivus praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /prae̯.kuˈkur.riː/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cu·cur·rī — morphologica: prae-cucurr-i

Usus[+/-]

Latinitas antiqua

antiq. (ca. 200 a.C.n.)

  • Pinacium puer:
Immo venisse eum simitu aiebat ille: ego huc citus
praecucurri, ut nuntiarem nuntium exoptabilem. —Stichus Plauti (ca. -254…-184). Actus II. Scaena II.