praecurrent

E Victionario

Discretiva

praecurrent dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
praecurrent tertia pluralis futurum activa indicativus praecurrō (praecurrere)

Appellatio[+/-]

API: /prae̯ˈkur.rent/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·rent — morphologica: prae-curr-ent

Loci[+/-]

Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Sicut enim homo cum finiendus est, multis infirmitatibus praeventus deiicitur, ita quod etiam in ipsa hora mortis suae multo dolore dissolvitur; sic etiam finem mundi maximae adversitates praecurrent, et ipsum in fine suo diversis terroribus dissolvent, quoniam elementa terrores suos tunc ostendent; quia eos amplius exercere non poterunt. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Visio duodecima. Pagina 0726C — praecurrent
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: praecurrent.