Jump to content

praecursor

E Victionario

Latine

[+/-]

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /prae̯ˈkur.sor/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·sor — morphologica: prae-curs-or

Notatio

[+/-]
← Latine: praecurrō (praecurrere)

Nomen substantivum

[+/-]

praecurs|or, -ōris masc. [1][2][3][4][5]

  1. √ Qui praecurrit.

Declinatio

[+/-]
m. sing. plur.
nom. praecursor praecursōrēs I
gen. praecursōris praecursōrum II
dat. praecursōrī praecursōribus III
acc. praecursōrem praecursōrēs IV
abl. praecursōre praecursōribus VI
voc. praecursor praecursōrēs V

Dictiones collatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Qui praecurritdilatare ▼
Qui praecurritcollabi ▲

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 800 — “PRAECURSOR, ōris, m. 3.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 857 — “præcursor, ōris, m. [præcurro]”
  3. ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — praecursor, ōris, m. (praecurro) (tom. 2, p. 1836)
  4. ↑ 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — praecursor
  5. ↑ 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — praecursor
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=praecursor&oldid=217234"